3. Żywa figura
Nikt jednak nic nie wiedział o życiu tej, jak domniemywano, świętej. Utrudniało to bardzo szerzenie jej kultu wśród ludu. Ksiądz Francesco modlił się więc gorąco, aby dane mu było w jakikolwiek sposób poznać żywot tej niezwykłej dziewczyny. I zdarzył się cud. Ona sama przemówiła! Jej relację spisała dokładnie s. Maria Luiza od Jezusa, dominikanka, którą Watykan darzył szacunkiem, zaufaniem i dla którego była osobą niezwykle wiarygodną. Może też i z tego powodu prawdziwość relacji objawienia się Filomeny s. Marii Luizie została przez Stolicę Apostolską dość szybko potwierdzona.
Podczas modlitwy zakonnicy przed figurą Filomeny 3 sierpnia 1833 r. ta ożyła i sama opowiedziała swoje krótkie i dramatyczne życie.
"Moja ukochana siostro, 10 sierpnia [302 r.] jest tym dniem, w którym zakończyłam ten żywot ziemski i wstąpiłam do nieba, gdzie mój Niebiański Oblubieniec dał mi w posiadanie wieczne dobra".
Zanim to jednak nastąpiło, Filomena opowiedziała, że była córką gubernatora greckiej prowincji Kalistosa i matki z królewskiego rodu o imieniu Eutropiau. Jej pogańscy rodzice mieszkający w Nikopolis w Macedonii długo starali się o potomstwo. Za radą lekarza Publiusza, chrześcijanina, zaczęli się modlić do Boga o dziecko. W 289 r. (podaje się, że 10 stycznia) urodziła im się córka, której dali na imię Filumena (od "Lumen" - światło). Chrzest przyjęła razem z uradowanymi i nawróconymi rodzicami, a do Pierwszej Komunii św. przystąpiła w wieku 5 lat.
Była piękną młodą dziewczyną, zaledwie 13-letnią, kiedy rodzice zabrali ją do Rzymu. Ojciec udał się z misją pojednawczą, aby zapobiec krwawemu konfliktowi z cesarzem Dioklecjanem. Ten nie był jednak tak bardzo zainteresowany przemową ojca jak córką, której łapczywie się przyglądał. W końcu zaproponował ojcu część władzy w jego cesarstwie pod warunkiem, że odda mu rękę córki.
I tu narodził się rodzinny konflikt. Rodzice już widzieli się na zaszczytnych stanowiskach, dzierżąc władzę, kiedy córka protestowała. Wyznała, że dwa lata wcześniej złożyła ślub czystości i wierności Jezusowi i Jemu oddała się na zawsze.
Źródło: Ilona Kisiel, Święta Filomena, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2017.
Zanim to jednak nastąpiło, Filomena opowiedziała, że była córką gubernatora greckiej prowincji Kalistosa i matki z królewskiego rodu o imieniu Eutropiau. Jej pogańscy rodzice mieszkający w Nikopolis w Macedonii długo starali się o potomstwo. Za radą lekarza Publiusza, chrześcijanina, zaczęli się modlić do Boga o dziecko. W 289 r. (podaje się, że 10 stycznia) urodziła im się córka, której dali na imię Filumena (od "Lumen" - światło). Chrzest przyjęła razem z uradowanymi i nawróconymi rodzicami, a do Pierwszej Komunii św. przystąpiła w wieku 5 lat.
Była piękną młodą dziewczyną, zaledwie 13-letnią, kiedy rodzice zabrali ją do Rzymu. Ojciec udał się z misją pojednawczą, aby zapobiec krwawemu konfliktowi z cesarzem Dioklecjanem. Ten nie był jednak tak bardzo zainteresowany przemową ojca jak córką, której łapczywie się przyglądał. W końcu zaproponował ojcu część władzy w jego cesarstwie pod warunkiem, że odda mu rękę córki.
I tu narodził się rodzinny konflikt. Rodzice już widzieli się na zaszczytnych stanowiskach, dzierżąc władzę, kiedy córka protestowała. Wyznała, że dwa lata wcześniej złożyła ślub czystości i wierności Jezusowi i Jemu oddała się na zawsze.
Źródło: Ilona Kisiel, Święta Filomena, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2017.
Komentarze
Prześlij komentarz